Dag 1: vertrek naar Roemenie

Stipt kwart voor 9 stond iedereen klaar in Kuurne. De valiezen werden gewogen, herdeeld, volgepropt met kledij, snoep, medicatie, etc. De grote uittocht ging van start omstreeks 09u30, na de grondige uitleg van reisleider Geert. Heeft iedereen zijn paspoort mee? Geen parfumkes meer? Stuutjes gesmeerd? Drankje in de grote valies bij aankomst? En weg waren we. Alle 10 verspreid over 2 auto's, vol enthousiasme en een goed humeur. Al snel kregen we een paniekerig telefoontje vanuit Suzanne's wagen. Ilse was niet meer zeker of ze haar handbagage wel bij had, alsook de blauwe jas die spoorloos bleek te zijn. Gelukkig, loosalarm. Alles lag netjes in de auto zoals verwacht. Een tweede probleem dook op na enkele uurtjes in de Geertmobile. Een rare, zure lucht verstoorde stilzwijgend de pret. Niemand lostte een woord, maar allen dachten we hetzelfde. Wie ruikt naar zure melk. Na wat gesnuffel kwamen we uit bij de schoenzool van Jeska. Een bruine hondendrol speelde Tetris tussen de groeven van haar zool. Het probleem kon niet meteen opgelost worden. Jammer voor het automatje. Echter, de oorzaak was wel gevonden en zo konden we met een gerust hart verder rijden naar Dortmund, waar de luchthaven zich bevond. Onze eerste bestemming werd bereikt.

Check-Inn: Alles liep op wieltjes, gelukkig maar, want elke valies woog rond de 30 kg. Volgende stop: controle van de handbagage. Ilse en Steffi werden gefouilleerd door een harde tante en Geert verstopte blijkbaar vreemde voorwerpen in zijn zak. Hij stak de schuld op Krista (zijn vrouw), maar toch moest hij mee naar de Polizei. Gelukkig maar, hij had last van stroompanneangst. Het bleek om een zaklamp te gaan. Groeperen en doorlopen naar de gate. Plots merkte Steffi een verdachte oproep op. Doorheen de hele luchthaven werd een boodschap verspreid: Juska Vurthie, Juska Vurthie Security. Haar bagage werd eruit gehaald. Eerst dachten we dat het ging over de medicatie die ordeloos in de valies gedropt werd. Het bleek om de kleine verrassing te gaan die voor Nieuwjaar bestemd was. Twee confetti kanonnen, waar er gas bleek in te zitten en explosies konden veroorzaken, zaten verstopt tussen de kilo's kledij. Helaas, de pret werd bedorven. Deze moesten we achterlaten.

De vliegreis verliep vlotjes, hoewel op internet stond dat ons vliegtuig nog niet was opgestegen. Nochtans stonden wij al met onze voetjes op Roemeense bodem. Twee chauffeurs wachtten ons op. Het was een helse rit. Snelheidslimieten liggen hier anders. Bochten waar je 50 mocht konden met een snelheid van 80 km/u ook. Wel veel plezier gehad.
De eerste sneeuw dwarrelde op ons neer. Na een rit van bijna 4u kwamen we aan op de basis. Het was al 21.15u. Een warme maaltijd stond ons op te wachten. Deze was zeer welgekomen na 12u reizen.

Het avontuur is begonnen...

Groetjes van de Romaniacs

Geert en Krista, Micha en Ilse, Isai en Suzanne, Jean-Vincent aka Vinnie en Esli, Steffi en Jeska